mahdi_pelikan

درپست قبلی فقط عبور مرغابی ها را در نظر گرفته و درباره جاهائی که ممکن است مرغابی های در حال پرواز باشند فکر نکردیم. تقریبا در نیمی از مواقع مرغابی ها دقیقا به موازات سطح آب پرواز نمی کنند. آنها ممکن است درحال بالا رفتن از سطح افق یا درحال پایین آمدن به سمت آب باشند.بنابراین لازم است که تکنیک نشانه روی و پیشگیری صحیح را بدانیم . ( اگر این پست را خوب بخوانید شک نکنید که شکار مرغابی رو خوب یاد میگیرید)

تیر موربی: تیراندازی موربی وقتی اجرامی شود که مرغابی از زمین بلند شده و ضمن جلو رفتن به راست یا چپ و بالا برود ویا مرغابی ای از راست یا چپ به پایین می آید تا به سطح آب بنشیند. یکی از بهترین تدابیری که برای پیشگیری نشانه روی در این نوع تیراندازی می توان معمول داشت این است که از سیستم صفحه ساعت عمودی استفاده شود.مثلا هدفی با زاویه ای تقریبا 30 درجه نسبت به سطح افق بالا می رود با تجسم ساعت عمودی، می بینیم که  هدف در وضعیت ساعت دو قرار دارد و باید جلو و بالاتر از هپدف را نشانه بگیریم. از  طرف دیگر تیراندازی در جهت ساعت 5 حالتی از تیراندازی است که وقتی هدفی از چپ به راست با زاویه ای 60 درجه نسبت به سطح افقدر حال پایین آمدن است، اجرا می گردد. مرغابی که از سطح آب برمی خیزد وبه سمت راست وبالا پرواز می کند نمونه خوبی از موقعیت تیراندازی در ساعت دو می باشد. همینطور اردکی که از بالا به سمت پایین میآید تا روی آب بنشیند مثال خوبی از تیراندازی در جهت ساعت 5 است. در هر دو حالت صفر ساعت یا مرکز ساعت نقطه ای است که مرغابی اولین بار دیده شده است. اگر شما خود را به استفاده از سیستم عادت دهید در لحظه ای که مرغابی ای را درهوا می بینید صفحه ساعت در نظرتان مجسم می شود و با توجه به سمت پرواز مرغابی متوجه می شوید که باید تیراندازی به این قبیل هدف ها باید همیشه مسافتی جلوتر از آنها را نشانه بگیرید تا ساچمه ها به هدف اصابت کند اگر مرغابی در حال بالا رفتن باشد باید جلو و بالا واگر در حال پایین آمدن باشد باید جلو و پایین آن را نشانه گرفت.وقتی از روش تیراندازی با تجسم صفحه ساعت عمودی استفاده می کنید به خاطر داشته باشید که در اکثر موارد سمت و سرعت ظاهری پرواز مرغابی از سرعت پرواز واقعی آن، خیلی مهمتر می باشد.وقتی به اردکی وحشی چه در فاصله ی کم یا متوسط(از 20 تا 40 متر) تیراندازی می کنید، به طور کامل می توانید سرعت پرواز واقعی آن را فراموش نمائید و تمام حواستان را فقط بسرعت ظاهری آن متمرکز سازید. این مطلب، فقط به این دلیل است که در فواصل کم، سرعت حرکت ساچمه ها نسبتا ثابت است و نسبت بین سرعت واقعی وسرعت ساچمه ها هم بطور نسبتا خوبی ثابت می ماند. بعد از مدتی چشم شما عادت می کند که سرعت وسمت ظاهری پرواز پرنده را تخمین بزند و هردو عامل را بسرعت برق به مغز شما منتقل سازد. عضلات بدنتان بنابر دستوراتی که که از مغزتان دریافت می کنند وارد عمل می شوند و یکی از دو روش(تند حرکت و پیشگیری بطئی) را انجام می دهند. بطور کلی برای پیشگیری نشانه روی به پرنده ای که بطور مورب در فاصله ای در حال پرواز است فقط باید به اندازه ی 4 تا 6 طول پرنده، جلوتر را نشانه گرفت.ولی  توجه داشته باشید که وقتی هدف در  فاصله ای دورتر از 40 متر درحال پرواز است سرعت پرواز آن ثابت می ماند ولی سرعت حرکت ساچمه ها با زیاد شدن فاصله بسرعت کم می شود. تیراندازان کهنه کار و با تجربه پیشگیری زیاد و بطئی را برای چنین  موقعیتی مناسب می دانند از آنجا که پرنده بطور مورب از نزد شما دور می شود، بیشتر از آنچه به نظر می رسد، جلوتر می رود. برای تیراندازی به چنین پرنده ای باید خیلی جلوتر از آن را نشانه گرفت. بهتر است همیشه بیشتر پیشگیری کنید تا کمتر زیرا اگر کم پیشگیری کنید خطا رفتن تیر حتمی است در حالی که اگر بیشتر پیشگیری نمائید، مخروطی که از حرکت ساچمه ها بوجود می آید ممکن است مرغابی مورد نظر را در بر بگیرد و آن را به پایین بیندازد.

تیراندازی جبهه ای یا روبرو : مشکل ترین نوع تیراندازی تیراندازی به مرغابی هایی است که بنظر می رسد مستقیما از روبرو به سمت داخل کمینگاه جلو می آیند. برای تیراندازی به این قبیل مرغابی ها باید به دقت به آن ها نگاه کرد و اطمینان یافت که آیا آن ها قصد دارند در کنار مرغابی های مصنوعی بنشینند و یا پس از عبور از کمینگاه رو به بالا می روند. اگر مر غابی ها در حال کم کردن ارتفاع خود هستند، به اندازه 10 تا 15 سانتیمتر پایین تر از پرنده ای که پیشاپیش همه در حرکت است نشانه گرفته وتیراندازی کنید. اگر مرغابی در مسافت 25 تا 30 متری و در ارتفاع 10 متری پرواز می کند باید 15 الی 30 سانتیمتر پایینتر از آن را نشانه بگیرید. در این گونه مواقع تفنگ را برای نشانه روی از بالا به پایین نیاورید تا تا مانع از دیده شدن مرغابی بشوید. بلکه آن را از پایین به بالا بیاورید و وقتی درست به زیر مرغابی که رو به پایین می آید رسید ماشه را بکشید. البته هرچه مرغابی در ارتفاع بالا تری در حال پرواز باشد، مقدار پیشگیری هم باید بیشتر باشد و هر چه اردک در سطح پایین تری پرواز کند به پیشگیری کمتری نیاز دارد.اگر مر غابی در خط مستقیم به سمت کمینگاه می آید شما باید تفنگ را در خط پرواز آن بالا بیاورید و دهانه لوله را بر روی آن بگیرید و ماشه را بکشید. معمولا انسان میل می کند که در مورد تیراندازی جبهه ای بیش از حد اندازه صبر کند. شما اگر در کمینگاه مستوری قرار دارید ومرغابی هم ظاهرا بطور مستقیم از بالا ی آن می گذرد، قبل از آنکه به مسافت تقریبا 20 متری شما برسد، آن را بزنید. اگر بیش از آن صبر کنید ساچمه ها منطقه کوچکی از فضائی را که پرنده ها در حرکت هستند می پوشاند و چیزی نصیبتان نمی شود.

تیراندازی به بالا ی سر: یکی دیگر از تیراندازی های مشکل، تیراندازی قائم یا تیراندازی به بالای سر است. اشکال این نوع تیراندازی، سخت بودن نشانه روی و نگه داشتن تفنگ می باشد. اگر قنداق را به سمت شانه خود چرخانده باشید ممکن است اصلا نتوانید ماشه را بکشید و اگر به مرغابی ها اجازه بدهید که قبل از تیراندازی مستقیما از بالای سرتان بگذرند، این کار به زخمی شدن و گم شدن خیلی از آن ها می انجامد.اگر مرغابی ها با سرعت پرواز بکنند،ممکن است  ثانیه ای 30 متر جلو  بروند بنابراین بهتر است که سر تفنگ را در خط پرواز آن ها حرکت بدهید و فاصله زیادی جلوتر از آن ها را نشانه بگیرید. مثلا در فاصله 40 متری به اندازه ی 8 طول و شاید 10 طول پرنده را نشانه بگیرید. به این ترتیب ساچمه ها مسیر مخروطی درست می کنند که اگر شما به قدر کافی جلو را نشانه گرفته باشید مانند توری مرغابی را احاطه می کند و شما ممکن است چندتایی از آن ها شکار کنید. در اینجا باید هردو چشم شکارچی باز باشد واستفاده از روش نشانه روی وپیشگیری طولانی از تمام روش های دیگر عملی تر خواهد بود.

تخمین مسافت: عدم مهارت شکارچیان در تشخیص مسافت، یکی از بزرگترین علل زخمی ساختن پرنده ها است و خیلی کم شکارچیانی پیدا می شوند که در فصل شکار تعداد زیادی پرنده را زخمی نکنند و آن ها را به حال خود نگذارند این پرنده های زخمی که در همان لحظه ی اصابت تیر از پا در نمی آیند، بعد از یکی دو ساعت یا بیشتر به علت نقص عضوی که پیدا کرده اند و یا زخم عمیقی که برداشته اند با دردی جانکاه می میرند. حتی اگر ما به جنبه های انسانی این قضیه هم بی اعتنا باشیم، باز نمی توانیم این حقیقت را فراموش کنیم که خیلی احمقانه است اگر اجازه دهیم لااقل یک چهارم جمع مرغابی هائی که هرسال به شکارگاه ما می آیند، بیهوده کشته و تلف شوند.کسی که به تمام پرنده های دور دست تیراندازی می کندو گاه گاهی یکی از آنها را می کشد مهارت خود را عرضه نمی کند بلکه نادانی خود را در استفاده صحیح از تفنگش را نشان می دهد. کسانی که وقتی دسته ای پرنده را در هوا می بینند بدون توجه به مسافت واقعی آن ها، تیری به سویشان خالی می کنند، بیش از تمام شکار چیان دیگر مسئول زخمی و ناقص ساختن پرنده ها هستند. ورزشکار واقعی کسی است که صبر می کند تا پرنده ها کاملا به تیررس او برسند آنگاه تیراندازی می کند. بطوریکه اگر یکی از مرغابی ها زخمی شد، او در ثانیه دوم یا سوم بتواند با فشنگی که در لوله دیگر تفنگش قرار دارد آن را از تحمل عذاب درد برهاند.فشنگ اضافی که معمولادرلوله دیگر تفنگ حمل میشود،برای همین خاطراست.بسیاری ازشکارچیان ،خودراعادت می دهندکه فاصله مرغابیهاراازروی واضح دیده شدن علائم روی بالها ومشخص بودن چشم وسایر مشخصات بدنی آنهاتخمین بزنند.این سیستم درتحت شرایط روشن بودن هواوخوب بودن دیدکاملا قابل استفاده است ولی دربرف وباران ومه ودرزیرابرهای سنگین،فواصل نظری ممکن است تا30درصداشتباه تخمین زده شود.شایدعجیب به نظرمی آیدولی وقتی ابری خاکستری آسمان رافراگرفته باشد،مسافت تخمین زده شده بیش ازهرموقع وشرایط دیگری اشتباه میشود،مرغابیها مانندسایه های سیاهی درمقابل زمینه روشن آسمان دیده میشوندوبیش ازآنکه واقعا فاصله داشته با شندنزدیک به نظرمیرسند. بهترین روش برای تخمین مسافت مقایسه اندازه مکسک یادهانه لوله دروضعیت نشانه روی، با اندازه یک نوع مرغابی مثلا کله سبز است.برای این کاربایستی قبلاباماکت یا نقاشی مرغابی دراندازه واقعی درفواصل 30،40،50،60متری تمرین مقایسه راانجام ومهارت لازم راکسب نمود.چون نیروی جاذبه زمین برروی ساچمه هااثرداردواین اثرهرچه فاصله بیشتر می شود،بیشتراست،بنابراین درموردتیراندازی به هدفهایی که درفاصله دورتراز40متری پروازمی کنندلازم است که قدری بالاترازهدف رانشانه گرفت تاسقوط ساچمه ها  دراثرنیروی جاذبه راجبران کند.این پایین آمدن ساچمه هادرفاصله 40متری درموردساچمه نمره4،پنج سانتمتراست ولی درفاصله 60متری 18تا22سانتیمترمی باشد.رقم آخری بطور خیلی مناسبی ضخامت بدن مرغابی کله سبزرانشان می دهد.اگرفاصله یک هدف درحال پروازاز40متربیشتراست بایستی خط بالائی وپشت مرغابیها رانشانه بگیریم واین طرزنشانه روی راعامل مهمی درتیراندازی به هدفهای دوردست بدانیم.اگرشما مرغابیهای مصنوعی بهمراه برده اید،آنها راطوری روی آب قراردهیدکه آخرین مرغابها ازکمینگاه شما 40 مترفاصله داشته باشدکه این کاررا میتوانید بابه همراه بردن نخ 40 متری انجام دهید.حال باعبورمرغابیها ومقایسه آخرین مرغبی مصنوعی به راحتی تیرس بودن آنها راتشخیص دهید.تفنگ مناسب شکارمرغابی لوله تمام تنگ باقابلیت شلیگ فشنگ مگنوم میباشدکه پنج تیر خودکاربهترین نوع برای این شکارمرغابی است.

شکار کردن مرغابی در هوا، هنر است و خوشبختانه این هنر را از  راه صبر و تمرین و تجربه می توان بدست آورد. معروفترین و پسندیده ترین روش شکار مرغابی در هوا، این است که قبل ازاقدام به یک تیر اندازی سریع وعجولانه، سر تفنگ به مسافتی جلو تر از هدف، حرکت دهید و ضمن این حرکت ماشه را بکشید. شما قبل از هر چیز باید هدف خود را انتخاب کنید و هرگز با چشم بسته به دسته ای مرغابی که در هوا پرواز می کنند تیراندازی ننمائید. روش صحیح این است که یکی از آنها را در  نظر بگیرید و تفنگ را سریعتر از سرعت پرواز آن مرغابی در همان زاویه ای که پرواز میکند حرکت بدهیم و وقتی سر لوله تفنگ  از مرغابی گذشت، نیم متر تا سه متر جلو تر از آن را نشانه بگیرید و ماشه را بکشید  و در همین حال که ماشه را می کشید به حرکت دادن تفنگ در همان جهت ادامه بدهید. هرگز تفنگ را برای ماشه کشیدن از حرکت باز ندارید.مقدار پیشگیری و یا به عبارت دیگر مسافتی را که باید جلو تر از پرنده نشانه گرفت به نوع پرنده، سمت پرواز آن، وسرعت و سمت باد، زمان عکس العمل شما و سرعتی که تفنگ را به جلو حرکت می دهید بستگی دارد و شما تمام این فنون را فقط در اثر تجربه فرا می گیرد. شما اگر معمولا تفنگتان را تند حرکت می دهید در فاصله ی 40 متری احتمالا باید 5/1 متر پیشگیری کنید واگر تفنگتان را عادتا کند حرکت می دهید بهتر است 5/2 تا 3 متر جلو تر از هدف را نشانه بگیرید. در حقیقت هیچکس نمی تواند به شما بگوید که چقدر جلوتر از یک مرغابی را نشانه بگیرید. ولی توجه داشته باشید  که مرغابی ها قادرند ثانیه ای 18 متر پرواز کنند و به این ترتیب آنها در آن مقداری از ثانیه که شما برای کشیدن ماشه وقت صرف می کنید؛ 3 تا 5/4 متر جلوتر می روند ومسلما قبل از آنکه ساچمه های فشنگتان به آنها برسد، آنها چند متر جلوتر رفته اند و بدون شک بزرگترین علت خطا رفتن در شکار مرغابی هم تأخیر کردن در تیراندازی و گذشتن تیر از عقب هدف است. عمل پیشگیری  ممکن است به دو صورت طولانی و کند و یا سریع و با عجله صورت گیرد. تیر اندازی بدون عجله یا تیراندازی با پیشگیری مداوم و طولانی در بین کسانی که به مرغابیهای درحال پرواز تیر اندازی می کنند روشی معمولی وپسندیده است ولی حرکات آن آنطور که از نامش درک می شود کند نیست. بلکه حرکت تفنگ بطور نرم ومنظم از پشت سر مرغابی آغاز و به خود مرغابی می رسد، و تا حد حساب شده ای هم از آن جلوتر می رود و در همین حال که لوله تفنگ در جلوی مرغابی حرکت داده می شود ماشه هم کشیده می شود. این سیستم تا اندازه ای از روش  دیگر دقیق تر است و اگر تیرانداز وقت بیشتری داشته باشد، می تواند بیش از روش پیشگیری سریع مرغابی شکار کند. ولی روش پیشگیری سریع(Fast Swing)  با وجود آنکه دقتش کمتر است عمل آن سریعتر و در تحت شرایط مختلف قابل استفاده تر است. در موقع شکار مرغابی  همیشه رو به سمت حرکت گلوله بایستید. زیرا وقتی در چنان وضعی قرار می گیرید بدون آنکه برای نشانه روی به پیشگیری احتیاج داشته باشید، ساچمه هایتان حتما هدف را دربر می گیرند و اصابت قطعی است. با این نوع تیراندازی شما هرچیزی را که در اطرافتان می گذرد می بینید و چون هردو چشم باز است، فقط به یک مرغابی نگاه نمی کنید، بلکه می توانید مسیر سایر مرغابی ها را نیز در نظر بگیرید و وقتی مرغابی مورد نظر را زدید می دانید که بقیه مرغابی ها کجا هستند و برای شلیک تیر دوم به آنها آمادگی دارید.